สาขาชีววิทยา
อเล็กซานเดอร์
เฟลมมิง
ประวัติ
เกิดเมื่อวันที่ 6
สิงหาคม พ.ศ. 2424 ในดาร์เวล เมืองอีสต์อายร์ไชร์ ประเทศสก็อตแลนด์
พ่อของเขาชื่อฮิวจ์ เฟลมมิง (Hugh Fleming) ในวัยเด็กเฟลมมิงเป็นเด็กซุกซน ฉลาดหลักแหลม เมื่อเริ่มเข้าเรียนหนังสือ
พ่อของเฟลมมิงได้ส่งเขาเข้าเรียนที่โรงเรียนคาร์เวล (Carwell School) หลังจากนั้นได้เข้าเรียนต่อที่คิลมาร์น็อก อะคาเดมี (Kilmarnock
Academy) ต่อมาเขาได้เข้าเรียนต่อวิชาแบคทีเรียวิทยา ที่วิทยาลัยการแพทย์
แห่งโรงพยาบาลเซนต์แมรี่ ในลอนดอน เขาจบการศึกษาในปี พ.ศ. 2451
โดยได้รับเกียรตินิยมอันดับ 1
หลังจากจบการศึกษาเฟลมมิงได้เข้าทำงานเป็นแพทย์ประจำแผนกภูมิคุ้มกันโรค
และผู้ช่วยของเซอร์อัลม์โรธ เอ็ดเวิร์ด ไรท์ (Sir Almroth Edward Wright) หัวหน้าแผนกแบคทีเรียวิทยาในโรงพยาบาลเซนต์แมรี่
และเขาได้ค้นพบยาปฏิชีวนะที่สกัดได้จากสิ่งมีชีวิตต่างๆ
เพนนิซิลเลียม
ในปี ค.ศ. 1945 (พ.ศ.
2488) เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ ร่วมกับแอร์นส์ บอริส
ไชนและโฮเวิร์ด วอลเตอร์ ฟลอรีย์ ในการค้นพบเชื้อราชนิดหนึ่งชื่อว่าเพนนิซิลเลียม (Penicilliam) ซึ่งต่อมาได้นำมาสกัดเป็นยาเพนนิซิลลิน (Penicilin)
เสียชีวิตในวันที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2498 ที่กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ
โรเบิร์ต คอค
ประวัติ
โรเบิร์ต
คอค ( Heinrich Hermann Robert Koch)เป็นนายแพทย์ชาวเยอรมัน
ได้ศึกษาโรคที่เกิดจากแกะโดยเพาะเลี้ยงเชื้อนอกอวัยวะสัตว์จนสามารถอธิบายวงจรชีวิตของเชื้อดังกล่าวได้
เมื่อปี พ.ศ. 2419 (ค.ศ. 1876)
ซึ่งภายหลังทราบกันดีว่าเป็นเชื้อที่ทำให้เกิดโรคแอนแทรค (Bacillus
anthracis) นับว่าเป็นครั้งแรกที่มีการอธิบายบทบาทของเชื้อโรคต่อการเกิดโรคได้อย่างชัดเจน
ต่อมาในปี พ.ศ. 2425 (ค.ศ. 1882) คอคได้ค้นพบเชื้อโรคที่ทำให้เกิดวัณโรค (Mycobacterium
tuberculosis) และได้พัฒนาการสกัดสารชื่อ ทูเบอร์คูลิน (Tuberculin)
ซึ่งช่วยในการตรวจสอบเชื้อวัณโรคได้ ต่อมาในปี พ.ศ. 2426 (ค.ศ.
1883) คอคเดินทางไปยังอินเดียและได้ค้นพบเชื้อที่ทำให้เกิดอหิวาตกโรค (Vibrio
cholerae) และการเสนอสมมติฐานของคอค
ซึ่งเป็นรากฐานของความรู้ทางโรคติดเชื้อในปัจจุบัน
คอคได้รับรางวัลโนเบลสาขาการแพทย์ในปี
พ.ศ. 2448 (ค.ศ. 1905) จึงได้ชื่อว่าเป็นผู้ริเริ่มสาขาวิชาจุลชีววิทยาสมัยใหม่
ร่วมกับคู่แข่งของเขาที่ปารีส คือหลุยส์ ปาสเตอร์
คอคเป็นผู้วางรากฐานการศึกษาการติดเชื้อและก่อตั้งสาขาวิชาเวชศาสตร์เขตร้อนในเยอรมัน
เอมิล
อดอล์ฟ ฟอน เบริง
ประวัติ
เอมิล อดอล์ฟ ฟอน
เบริง ถือกำเนิดที่ฮันส์ดอร์ฟ
ไครส์ โรเซนแบร์ก จังหวัดปรัสเซีย โดยมีชื่อ อดอล์ฟ เอมิล เบริง (Adolf
Emil Behring)
ระหว่าง ค.ศ. 1874
และ ค.ศ. 1878 เบริงศึกษาวิชาแพทยศาสตร์ที่ Akademie für das
militärärztliche Bildungswesen เมืองเบอร์ลิน เขาทำงานหลักเป็นแพทย์ทหาร
และต่อมาเป็นศาสตราจารย์ด้านสุขศาสตร์ในคณะแพทยศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยมาร์บูร์ก (University
of Marburg) ภายใต้แรงต่อต้านในช่วงแรกจากสภาคณะ
ซึ่งเป็นตำแหน่งที่เขารับไว้ตลอดช่วงชีวิต
เบริงเป็นผู้ค้นพบสารต้านชีวพิษ
(antitoxin) ต่อคอตีบ และมีชื่อเสียงอย่างมากจากการค้นพบดังกล่าว
รวมทั้งจากการอุทิศตนเพื่อศึกษาด้านภูมิคุ้มกัน
เขาเป็นผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์เป็นคนแรกในปี ค.ศ. 1901
จากการพัฒนาการรักษาด้วยซีรัมเพื่อต้านคอตีบ (ซึ่งเป็นผลงานร่วมกับเอมิล รูซ์ (Emile
Roux)) และบาดทะยัก เนื่องจากโรคคอตีบนั้นได้คร่าชีวิตประชาชนมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเด็ก
และบาดทะยักเป็นสาเหตุการเสียชีวิตหลักในสงคราม ในสภาวัณโรคนานาชาติ (International
Tuberculosis Congress) เมื่อ ค.ศ. 1905 เบริงได้ประกาศว่าเขาค้นพบ
"สารซึ่งนำมาจากไวรัสเชื้อวัณโรค" สารดังกล่าวที่เบริงตั้งชื่อว่า
"T C" มีบทบาทสำคัญในการสร้าง
"โบวิวัคซีน" ของศาสตราจารย์เบริง ซึ่งช่วยป้องกันวัณโรควัว
เบริงเสียชีวิตที่มาร์บูร์ก
เฮสส์-นัสเซา เมื่อวันที่ 31 มีนาคม ค.ศ. 1917
ชื่อของท่านได้นำไปเพื่อรำลึกถึงตามสถาบันหรือบริษัทต่างๆ เช่น Dade
Behring บริษัททำงานเกี่ยวกับการสินิจฉัยทางคลินิกขนาดใหญ่ของโลก,
CSL Behring ผู้ผลิตสารชีวรักษาจากพลาสมา, Behringwerke AG ในมาร์บูร์ก, Novartis Behring และในรางวัลเอมิล ฟอน
เบริง (Emil von Behring Prize) แห่งมหาวิทยาลัยมาร์บูร์กซึ่งเป็นรางวัลสูงสุดด้านการแพทย์ในประเทศเยอรมนี
เหรียญรางวัลโนเบลของเบริงปัจจุบันถูกรักษาที่พิพิธภัณฑ์สภากาชาดและเสี้ยววงเดือนแดงระหว่างประเทศในกรุงเจนีวา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น